Elke dag word ik geïnspireerd en groei ik door ervaringen in mijn eigen leven, in de trainingen die ik geef en in het werken met kinderen, jongeren, gezinnen, netwerk, collega's,... Ik leer van hulpverleners die stuk voor stuk kozen voor een job in de jeugdhulp vanuit hun hart omdat ze nog meer verschil willen maken voor kinderen, jongeren, gezinnen. Hulpverleners die blijven zoeken naar verbinding met deze kinderen, jongeren en gezinnen, ook op momenten dat het heel moeilijk gaat.

Het leven is leren en leren is groeien in het leven

Ongemak

Muisstil blijft het. Ik voel het ongemak in de trainingsruimte bij de 18 hulpverleners die de eerste dag van de basistraining Signs of Safety bijwonen. Hulpverleners die stuk voor stuk kozen voor een job in de jeugdhulp vanuit hun hart omdat ze nog meer verschil willen maken voor kinderen, jongeren en gezinnen. Hulpverleners die blijven zoeken naar verbinding ook op de meest moeilijke momenten voor ouders en kinderen. 

En dan spreek ik die ene zin uit. De warme gezelligheid en enthousiaste babbels verstommen.

Ik voel het ongemak. De schaamte. Die schaamte die ook ik voelde toen ik hun plek innam en Andrew Turnell dit hoorde zeggen. Ik voel opnieuw spanning met consulenten, hulpverleners, CLB-medewerkers, jeugdrechters in de zogenaamde 'moeilijke' casussen waarbij de kinderen niet veilig waren thuis. Ik voel de boosheid en de machteloosheid die regelmatig de kop opstak omdat die andere hulpverleners niet deden wat ik verwachtte. Ik denk aan de momenten dat ik weerstand voelde om contact met hen op te nemen en de telefoon liever liet rinkelen.

Schaamte is een primaire emotie. Het zet ons stil, verwart ons, het maakt ons klein, het blokkeert ons en roept ons tot de orde. Het is het pijnlijke zelfbesef dat we tekort geschoten zijn met datgene waar we mee bezig waren. Schaamte is ons moreel kompas dat ons onderscheidt van dieren. Het is niet makkelijk om dit te voelen, dus we willen er liever zo snel mogelijk vanaf. Vaak zetten we er meteen boosheid bovenop om de schaamte niet te voelen want de boosheid overruled.

Zoals elke emotie is ook schaamte een gezond beschermmechanisme dat ons uitdaagt om ons gedrag bij te sturen.

Een krachtig partnerschap met andere hulpverleners noodzakelijk is om te werken aan veiligheid voor kinderen 

Vanaf het moment dat ik me bewust was dat een krachtig partnerschap met andere hulpverleners noodzakelijk is om te werken aan veiligheid voor kinderen en jongeren, kies ik voor een andere manier. Net zoals bij ouders, kinderen, jongeren en hun netwerk ben ik milder geworden voor mezelf en ook voor anderen. Ik bedank andere hulpverleners voor hun betrokkenheid in het traject want ook voor hen is het zwoegen, zweten overdag en soms ook 's avonds in bed want net die kinderen en jongeren blijven aan je plakken. De erkenning die ik hen geef, zorgt ervoor dat de trajecten zoveel makkelijker verlopen. Wat niet wil zeggen dat de verontrusting plots verdwenen is of dat al die kinderen thuis kunnen blijven. We zoeken, zwoegen, zweten, vloeken samen. En de, eerst zo lastige trajecten, worden die trajecten waar ik het meest trots op ben, die me energie geven en waar ik zoveel uit geleerd heb.

Werken in de Jeugdhulp is een keiharde job, misschien wel de meest uitdagende in hulpverleningsland

Geen enkele hulpverlener doet zijn job voor het geld of voor de roem want werken in de Jeugdhulp is een keiharde job, misschien wel de meest uitdagende in hulpverleningsland. Want je raakt aan kinderen, zij die (groot)ouders het meest dierbaar zijn. Elke hulpverlener maakt de keuze vanuit zijn/haar hart en wil écht een verschil maken.

Hoe zou het zijn om de keuze te maken om samen een krachtig team te vormen met het netwerk én de hulpverleners rond de gezinnen waar kinderen opgroeien?
Welk verschil zou het maken om met meer mildheid naar jezelf te kijken als je machteloosheid, frustratie, angst voelt. Want al deze gevoelens zijn een teken van grote betrokkenheid.

Hoe zou het zijn om je meer bewust te worden van de automatische reflex van het wegduwen van emoties of erin te verzuipen. Hoe zou het zijn om al deze emoties toe te laten, ze te doorvoelen om daarna een andere keuze te maken?